Την "Πρωτομαρτιά" του 2014, το γοργονί μου έκλεισε τα 13!
-Teen , μαμά μου, πια!!!είπε όλο νάζι και περηφάνεια.
-Ναι, καρδιά μου, teen...
Όταν ήρθαμε σε τούτο το σπιρτοκουτοπαλατάκι ("σπιρτόκουτο" λόγω μεγέθους και "παλατάκι" διότι είναι το δικό μας βασίλειο) δεν πήγαινε καν δημοτικό!
Στη μοναδική κρεβατοκάμαρα, στήσαμε τον δικό της θρόνο, όλο χρώμα.
Είχαμε κάνει δεκάδες βόλτες ώσπου να συμφωνήσει στις αγορές (Δυστυχώς για εμένα, σκέφτηκα να το απαθανατίσω ενώ ήδη είχαμε βγάλει το γραφείο και κάποια ακόμα μικρά αντικείμενα)
Μα ο καιρός πέρασε γρήγορα, και το γοργονί από το χρώμα πέρασε στο "black & white"...
...σε ψυχολογία, διαθέσεις, ρούχα... και όταν τη βλέπω μονολογώ "teen, καρδιά μου, κι όλα για αρκετό καιρό θα σου μοιάζουν ασπρόμαυρα" όπως ζήτησε να επικρατεί και στο χώρο της!
Κι έτσι, τα βάλαμε κάτω, τα σχεδιάσαμε ξανά και ξανά, κι είπαμε να αρχίσουμε τούτο το καλοκαίρι με διάθεση εφηβική
Τι κι αν το ταβάνι έπεσε...!!! Είχα μάθει από πέρυσι που τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα...
"Φοβούνται, μωρέ, τα παλικάρια?" (ελπίζω να ξέρεις το ανέκδοτο)
Συμφωνήσαμε πως θα αγοράζαμε τα "βασικά", δηλ. ένα κρεβάτι, μία ντουλάπα και μια βιβλιοθήκη και τα υπόλοιπα θα τα προσαρμόζαμε.
Έτσι, οι τάβλες του παλιού κρεβατιού, με την πολύτιμη βοήθεια του Shasha που μου έδινε βίδες, έγιναν ένα κεφαλάρι με κρυφό φωτισμό,
το πορτάκι από την παλιά ντουλάπα, κρεμαστός μαυροπίνακας,
ένα συρτάρι (από τα σκουπίδια) μετατράπηκε σε κομοδίνο,
το γραφείο (που ήταν μελαμίνη χρώματος μελί) ντύθηκε με αυτοκόλλητο ρολό
(το πόόόόόόόσα φιλιά "έφαγα" για τούτη την κατασκευή, χαλάλι το "μανίκι" του αυτοκόλλητου...)
κι απέκτησε μια ραφιέρα από νοβοπάν.
Επίσης, να ξέρεις πως για να αλλάξεις ύφασμα σε μια καρέκλα γραφείου, αρκεί να "ξεκουμπώσεις" την πλάτη και το κάθισμα! Είναι παιχνιδάκι!!!!!Απλά, φρόντισε το πανί που θα τη ντύσεις να είναι ελαστικό.
ο Nemo χάθηκε κάτω από το μαύρο spay και το decoupage,
με spay,επίσης, περάστηκαν ράφια, κορνίζες, το παιδικό καρεκλάκι κι ότι άλλο έτρεχε απεγνωσμένα να σωθεί από τη βαλβίδα της φιάλης mat black!
και τέλος, ένας μανάβης που είχε βγει σε αχρηστία από όταν έκανα το επιπλοπαρεάκι μου, μετατράπηκε με προσθήκη hardboard, σε παπουτσοθήκη!
Από την παιδικότητα, στην εφηβεία λοιπόν...
Ελπίζω, αναγνώστη, ακόμα κι αν δεν είναι της αισθητικής σου ότι είδες, να σε ενέπνευσα, έστω και στο ελάχιστο, για μια αλλαγή...
Τα σχόλια είναι κλειδωμένα, κι ίσως έτσι να παραμείνουν δια παντός, μα εάν με χρειαστείς για οτιδήποτε, απλά mailιάσέ με!
Ώρα να πηγαίνω,όμως.
Φιλιά κατάμουτρα,
να σε προσέχεις,
και
καλή σου μέρα!
Και μην ξεχνάς να χαμογελάς!
;-)
