Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους!

Άσε κάτω το dremel!

Ποιος ξαναστήνει τη βάση στήριξης...?Μου λες?
Εσύ πάλι τι σκουπίζεις?

Μηηηηηηηηηηηη τα ξυλαράκια μου!
Ούτε τα χρωματάκια μου να αγγίξεις!
(παρεπιπτόντως,έχετε καμιά καλή πρόταση σε ακρυλικό,διότι το 3ευρω ανά σωληνάριο 40ml πολύ βαρύ μου πέφτει και προτιμώ να τα "σκάω" σε εργαλεία παρά σε υλικά....περιμένω εναγωνίως προτάσεις,χρυσοχέρικά μου)
Τι σε πείραξε η κάσια και μετακινείς το βαζάκι?
Ρε,πάτε καλά????????
Μπήκατε κι αρχίσατε τη φασίνα?
"Μίλησα" εγώ για "νοικοκύρεμα"?
Άλλα εννοεί ο τίτλος,αγάπες μου!
Τι σχόλια μου κάνετε και με μελαγχολείτε?
Σας είπα εγώ ότι κάτι πάει στραβά?Οεο!
Άλφον) Δεν είπαμε τις προάλλες πως έχω "μπουκώσει" το 24ωρο? (έχουμε την κακιά συνήθεια να τρώμε,βλέπετε, κι επίσης να καταναλώνουμε όλα τα καλούδια της αγοράς που η ανθρώπινη ευφυΐα τα θέλει να αμοίβονται αδρά...με γιουρολίνια...)
Βήτον) Σάμπως δεν ξέρετε ότι ζω μια κανονική μονογονεϊκή ζωή και δεν είμαι η "έφηβη" (δεν μιλάω για ηλικία καλό μου,η εφηβία είναι "κατάσταση"....πέρα από "ηλικίες",εξ ου και παρατείνετε εις το άπειρο) που μου τα έχουν όλα έτοιμα?(Μαγείρεμα,πλύσιμο,σιδέρωμα,ψώνια,σινεμά,συζητήσεις,βολτίτσες κτλ you know!!!!!)
Γάμον) (και στα δικά μας ,βρε!καλομελέτα!) Πήρατε χαμπάρι πως είμαστε μια αναπνοή από τις "γιορτές"?
Ε,λοιπόν,ο χρόνος αρκεί για part time μοιρασμένα ολούθε του Αττικού Λεκανοπεδίου,διεκπεραίωση υποχρεώσεων μαμαδίστικων και μη ,και εννοείται,καθημερινά crafting και πάλι crafting σε ώρες περίεργες για τον απλό πληθυσμό!
Για αυτό,μανάρια μου,πού mood για σχόλια και blogging!
"Δε βγαίνω,καρντιά μου,σου λέω!"
Η δημιουργία είναι προσευχή (για μένα) ΟΧΙ με την έννοια του "παρακαλετού" αλλά της ευχαριστίας να ασχολείσαι με αυτό που αγαπάς,να αγγίζουν τα χέρια σου το σύμπαν χωρίς να το "λεκιάζουν" και να καθαρίζεις την ψυχή σου με "εξομολογήσεις" απίστευτες!
Στο Κατερινιώ μου,το κυκλάμινό μου,αφιερώνω τα πήλινα,καθώς αναρωτήθηκε τι είχε ο δίσκος κι αν ήταν φελιζόλ

και στο κοκκινομάλλικό μου,το νεραΐδο-Χριστινάκι μου ,τα ημερολόγια-memo boards που έχουν τα μπισκοτάκια επιπλοποιΐας
και σε όλους σας την ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ και ΠΟΛΛΑ-ΠΟΛΛΑ-ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!
Να είστε και να περνάτε όμορφα κι ωραία!
Ελπίζω τώρα να καταλάβατε πως η "εμπόλεμη ζώνη" που ζω δεν είναι από θλίψη.
Σας ευχαριστώ που με καταδέχεστε και έρχεστε με ανοιχτές αγκαλιές και λόγια μελένια!Θα επανέλθω με μπόλικες φώτο,μόλις βρω λίγο χρόνο να τις "μικρύνω".
Ξέρω πως σας έχω παραμελήσει αλλά χαίρομαι γιατί τελικά η γη γυρίζει και χωρίς εμένα,βρε κουτά!
Πάω τώρα,γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος και τρέχει ο άτιμος σαν άτι...

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Ψυχή βαθιά

Χιονίζει,μέρες τώρα
Μου ΄δωσαν ένα παλιό όπλο
 Το γυάλισα και ξεκίνησα πυρ κατά βούληση
Κρύβομαι στα χαρακώματα
Πιάνω το χιόνι και παγώνουν τα χέρια μου
 

 
 
 
 
Μάζεψα λίγα ξερά φύλλα,να γίνει το θαύμα
Είχες πει πως ξαναζωντανεύουν,εάν τ' αγαπάς



Δεν ισχύει...
Κάνω παρέα με μικρά τέρατα
που αλλάζουν χρώματα
 Βρήκα τρόπο να προσεύχομαι...
Στοχάσου.
Πόσον κράτησε η κακιά στιγμή.
Πόσον το θαύμα;
 
P.S.No comment mood,no blogging mood...
Just crafting,just praying...

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Μικρές,λευκές νύχτες

Είναι κάτι νύχτες μικρές,
τόσες δα μικρές,
λευκές,
μα πόσο λευκές δε φαντάζεσαι
Μες τη σκοταδίσια λευκότητα
καταλαβαίνεις πως κι η αγάπη τελικά εκπίπτει,εκπτώνεται
Πουλιέται ακριβά
Όταν θα φτάσεις στο ταμείο,
θυμήσου με...
 





 
 

Μεταμορφώσεις,γεννημένες μια μικρή,λευκή νύχτα
 
Καλή σας μέρα

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Φως μου

 Όσα χρόνια κι αν γυρίσω πίσω στη ζωή μου,θα θυμηθώ πως η εργασία ήταν το αντίδοτο σε δύσκολες περιόδους.Εκεί "χανόμουν".
Έτσι κύλησε το φετινό καλοκαίρι,που αν και είχε πολύ θάλασσα,είχε και πολύ δουλειά,όχι σε πλήθος αλλά σε έκταση και ποιότητα.
Φθινόπωρο προχωρημένο πια.Το ίδιο βάζω και τώρα στόχο.
Μέσα σε λίγες μέρες ,μου έκλεισα τόσες επαγγελματικές υποχρεώσεις που δεν ξέρω εάν οι 24 ώρες θα με φτάνουν...
Από τη μια "τρομάζω" για τα ανοίγματα που κάνω,κι από την άλλη,ξέροντάς με,είναι η μόνη οδός!
Όταν δεν μπορείς να έχεις ρόλους που θες,
τουλάχιστον επικεντρώσου στους ρόλους που έχεις,και δη σε εκείνους που αγαπάς περισσότερο.
Ένα μοντέρνο φωτιστικό έπρεπε,κατά παραγγελία,να παραπέμπει στο "παρελθόν".
Η "άρθρωση" δέθηκε με σύρμα αρχικά,διότι υπήρχε πρόβλημα σταθερότητας,
έπειτα με σπάγγο και τέλος με λινάτσα
 
Το καπέλο ντύθηκε  με φελλό,χρωματίστηκε με καφέ ακρυλικό και βερνικώθηκε προκειμένου να ξεγελά ως οξυδωμένο μέταλλο
Ο βραχίονας επίσης με ακρυλικό 


Στη βάση,ένα decoupage με "ρομαντικό" χαρτί και σκίαση με το αγαπημένο μου Van Dyck (εγώ κι ο Ross τέτοιο κόλλημα...)
Και βήμα-βήμα,φτάσαμε στο αποτέλεσμα.
Θέλω να πιστεύω πως δεν απογοητεύεται κάποιος από τη μεταμόρφωση.
Έτσι δεν είναι,φως μου...?
 
Καλό μας μεσημέρι